Badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego

Jednym z podstawowych badań okulistycznych jest tonometria oka. Jest o to badanie okulistyczne mierzące ciśnienie wewnątrzgałkowe. Badanie to ma ogromne znaczenie w przypadku podejrzenia jaskry. Tonometrię oka wykonuje się u pacjentów po 40 roku życia, skarżących się na bóle głowy oraz bóle oka. Badanie ciśnienia śródgałkowego ma istotne znaczenie, ponieważ podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe jest głównym czynnikiem rozwoju jaskry. Ciśnienie powinno mieścić się w widełkach 10-21 mmHg. Ciśnienie śródgałkowe wyższe, niż wskazane granice obliguje lekarza do skierowania pacjenta na dalszą, bardziej szczegółową i skrupulatną diagnostykę.

Głównymi zaletami badania ciśnienia śródgałkowego jest bezpieczeństwo, nieinwazyjność, krótki czas wykonywania badania oraz fakt, że badanie to jest bezbolesne.

Badanie ciśnienia śródgałkowego można wykonać za pomocą różnych metod. Najbardziej znaną metodą jest metoda Goldmanna. Jest ona uważna za standardową, najczęściej wykorzystywaną metodę badania. Opiera się ona na zasadzie Imberta i Ficka, zgodnie z którą ciśnienie panujące we wnętrzu kuli jest równe sile potrzebnej do jej spłaszczenia, podzielonej przez wielkość powierzchni spłaszczenia. W badaniu korzysta się tonometr Goldmanna, jest to aparat wyposażony w podwójny pryzmat o średnicy 3,06 mm. Stosuję się go do spłaszczenia powierzchni znieczulonej rogówki, której obraz jest dobrze widoczny w lampie szczelinowej.

Kolejną metodą jest zastosowanie teometra Schiøtza. Badanie polega na tym, że aparat ustawia się pionowo na znieczulonej rogówce, przy czym pacjent leży lub ma głowę odchyloną do tyłu. Trzpień tonometru uciska rogówkę, a jej opór zależy od ciśnienia panującego w gałce ocznej. W tej metodzie najczęściej występującymi błędami jest fałszywie wysokie ciśnienie przez zwiększenie współczynnika sztywności rogówki. Błąd ten najczęściej występuję u osób starszych. Natomiast u osób ze stwierdzoną krótkowzrocznością i osób chorych na chorobę Gravesa , czy Basedowa, która charakteryzuje się tym, że powłoki oka są bardziej elastyczne, dlatego też pomiar ciśnienia może być fałszywie niski.

Inną metodą z której można korzystać przy badaniu ciśnienia śródgałkowego jest wykorzystywanie do badania sprężonego powietrza. Tonometria typu air-puf charakteryzuje się tym, że w badaniu podmuch sprężonego powietrza spłaszcza rogówkę. Przy zastosowaniu tej metody badania nie jest konieczne użycie znieczulenie miejscowe. Siła podmuchu powietrza jest dyskomfortem, ale tylko ze względu na element zaskoczenia.

Inną metodą jest tonometr Perkinsa. Jest to zminiaturyzowany aparat wyposażony w pryzmat Goldmanna, tonometr typu Pulsair charakteryzuje się tym, że jest bezkontaktowym przenośnym przyrządem mierzącym ciśnienie powietrza potrzebnego do spłaszczenia rogówki.

Przygotowanie do badania obejmuje tylko rozluźnienie zapiętego kołnierzyka, spokojny i miarowy oddech oraz unikanie zaciskania powiek.

Ważne jest, żeby wykonywać badanie tonometrię oka w celu uniknięcia rozwoju choroby ciśnienia śródgałkowego i rozwoju jaskry.

Potrzebujesz więcej informacji na temat zabiegu wejdź na wrosinski.pl.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here