Depresja może dotknąć każdego z nas. I to w momencie, kiedy się jej najmniej spodziewamy. Jak walczyć z depresją, aby nie zajęła naszego życia?
Przede wszystkim to, czy będziemy z nią walczyć i w jaki sposób zależy od nas samych. To nie jest proste, ale musimy chcieć. Inaczej nie wygramy z tą chorobą, bo niestety trzeba ją tak nazwać. Podczas stanu depresyjnego jesteśmy bardzo w sobie zamknięci, nie mamy ochoty wyjść z domu, ani z nikim rozmawiać. Niestety im dłużej to trwa, tym gorzej dla nas i dla naszego zdrowia zarówno psychicznego, ale i fizycznego. Nie wyobrażamy sobie znowu się śmiać, czy być szczęśliwym. Taka jest właśnie depresja. Zabija wszystko to, co w nas piękne i radosne. Musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy jest w ogóle sens tak siedzieć i się zamartwiać, kiedy na zewnątrz dzieje się tyle wspaniałych i fajnych rzeczy, które teraz nas omijają. Odpowiemy: no i co z tego, przecież jest zima. Nie ma fajnych i miłych miejsc, w które można by pójść. Tak mówi nasza depresja. Ale my sami – Ci prawdziwi odpowiemy: a łyżwy? kino? a kawiarnia, w której podają ulubioną kawę, albo zimową rozgrzewającą herbatę? Życie przecież składa się z chwil, które są piękne, dlaczego więc my siedzimy i się zamartwiamy? To i tak nic nie da! Musimy sobie powiedzieć, że damy radę, że to minie, że wszystko będzie dobrze. Po prostu nie mamy wyjścia. Czasem potrzebne do tego, aby się poczuć znowu silnym jest pomoc ze strony najbliższych – rodziny, czy przyjaciół. nie należy ich odtrącać, wręcz przeciwnie, przyjmować każdą pomoc, którą oferują. Oni chcą dla nas dobrze i bardzo się martwią o nasze samopoczucie. Gdyby oni byli w potrzebie, pewnie też chcielibyśmy im pomóc. Tak więc jeśli proponują wyjście do kina, czy na kawę – nie odmawiajmy, tylko ubierzmy się i wyjdźmy z domu.
Nawet, jeżeli nie wierzymy w to, że uda nam się wygrać z depresją, to prędzej czy później ona sama odejdzie, bo będziemy mieć dość narzekania, płaczu i smutku. Musimy uwierzyć w piękny dzień i kolorowy świat.
