Dzisiejszy styl życia – pośpiech, fatalna dieta, używki oraz brak ruchu – silnie wpływa na nasze zdrowie. Nie zdajemy sobie sprawy, że takie postępowanie również nie jest obojętne dla naszych kości. Osteoporoza to choroba, której rozwojowi sprzyjają wyżej wymienione czynniki.
Czym jest osteoporoza?
Często pacjent, słysząc od lekarza diagnozę, jaką jest osteoporoza, nie rozumie istoty tej choroby. Nie każdy lekarz dysponuje wystarczającą ilością czasu, aby należycie wyjaśnić jej charakterystykę i zapoznać go z nią. Słowo „osteoporoza” pochodzi z języka greckiego i już samo tłumaczenie daje wiele informacji na temat tej choroby; osteon oznacza „kość”, a porus „otwór”, można więc przetłumaczyć to jako „dziurawa kość”. Osteoporoza to postępująca metaboliczna choroba całego szkieletu człowieka. Dochodzi w niej do zmniejszenia gęstości kości („mniej kości w kości”), następuje też zmiana jej wewnętrznej struktury, przez co szkielet staje się bardziej kruchy i podatny na złamania. Dzieje się tak dlatego, że procesy niszczenia i odbudowy kości, które u zdrowego człowieka pozostają w równowadze, u chorych na osteoporozę przesunięte są w stronę degradacji (człowiek traci więcej tkanki kostnej, niż jest w stanie odbudować).
Objawy osteoporozy
Objawy osteoporozy zależne są od liczby i obszaru złamań. Złamanie przedniej krawędzi kręgu może przebiegać bezobjawowo,chory nie uskarża się wówczas na ból, lub skąpoobjawowo w postaci dyskomfortu przy staniu lub siadaniu. Częściej początek osteoporozy objawia się ostrym bólem, pojawiającym się nagle, niespodziewanie, nawet przy wykonywaniu codziennego lekkiego wysiłku. Ruchy kręgosłupa są bardzo ograniczone, a ból wzmaga się przy kaszlu czy kichaniu. Chory potrafi dokładnie zlokalizować miejsce bólu. Złamaniom często towarzyszy brak apetytu oraz wzdęcia brzucha. Spożywanie pokarmów daje uczucie pełności w nadbrzuszu i nasila ból w miejscu złamania. Ponadto zmienia się sylwetka, występuje deformacja klatki piersiowej, zwana garbem lub garbem wdowim, który jest wynikiem kompresyjnych złamań przednich części wielu kręgów. Plecy pacjenta są zgarbione, zaokrąglone, dochodzi do obniżenia wzrostu. Kolejne złamania pogłębiają kifozę piersiową, zmniejszają wzrost, aż do chwili, kiedy łuki żebrowe zaczną opierać się o talerze biodrowe. Pojawiają się wtedy ból oraz wiele działań niepożądanych ze strony narządów klatki piersiowej i jamy brzusznej. Występuje zaburzenie funkcji trawiennej, a zmniejszenie aktywności ruchowej przewodu pokarmowego nasila występujące już zaparcia. Przy upośledzonej sprawności ścian klatki piersiowej pacjenci z osteoporozą częściej chorują na zapalenie płuc i dolegliwoście zatorowo-zakrzepowe. Inne symptomy dają złamania kości długich. Pojawiają się złamania kości promieniowej w obrębie nadgarstka, zazwyczaj, gdy podczas upadku próbujemy się podeprzeć ręką. Należy je nastawić i unieruchomić w opatrunku gipsowym na parę tygodni. Złamania górnego odcinka kości udowej (złamanie szyjki kości udowej i złamania krętarzowe) występują często przy błahych urazach, potknięciu się o dywan, próg czy wręcz mocniejszym nadepnięciu nogą. Wówczas konieczne jest poddanie pacjenta interwencji chirurgicznej i hospitalizacji.
